پرورش نیروهای پرستاری کارآزموده و شایسته برای ارائه مراقبت­های بهداشتی و درمانی امری ضروری و بدیهی است که لازمه آن ارتقاء کیفیت آموزش است. مقایسه نظام­های مختلف آموزشی باعث ارتقای محتوی و کیفیت برنامه آموزشی می­شود. ﻫﺪف از اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ، مقایسه نظام آموزش مقطع کارشناسی پرستاری در اﻳﺮان با کشور توسعه‌یافته ژاپن بود. اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، به روش توصیفی ﺗﻄﺒﻴﻘﻲ انجام شد و در آن نظام آموزش پرستاری ایران با کشور ژاپن در مقطع کارشناسی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافته‌ها حاکی از آن بود که آموزش پرستاری ژاپن، از حیث شروع آموزش مدرن و نیز تأسیس کلیه مقاطع پرستاری از کارشناسی تا دکترا از ایران جلوتر است. برخلاف ایران، در ژاپن ورود به کلیه مقاطع بدون گذراندن آزمون سراسری است و ضوابط پذیرش، توسط هر دانشگاه به‌طور مستقل وضع می­شود. همچنین برنامه­های آموزش پرستاری از حیث ﻧﻮع دروس و ﺗﻌـﺪاد واﺣـﺪﻫﺎی دروس ﭘﺎﻳﻪ و اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ متنوع بوده، در حالی که در ایران در کلیه مقاطع تقریباً یک برنامه مشابه در سراسر کشور اجرا می­شود. در ایران اغلب دروس تخصصی رشته پرستاری توسط اعضای هیئت‌علمی پرستاری تدریس می­شود ولی در ژاپن اغلب توسط پزشکان انجام صورت می­گیرد. آموزش بالینی، در ژاپن بر عهده مربیان بالینی است که وابسته به دانشکده پرستاری نیستند و نقش اعضای هیئت‌علمی، صرفاً نظارت بر آموزش بالینی است. از وجوه افتراقی دیگر می­توان به ارائه واحد سمینار و پایان‌نامه و نیز برگزاری آزمون RN (Registered Nurse) در کشور ژاپن اشاره نمود. از حیث تصویر اجتماعی پرستاری و اعتباربخشی، دو کشور تقریباً مشابه هم می­باشند. از آنجایی که برنامه آموزش پرستاری ایران در مقایسه با ژاپن از شباهت­ها و تفاوت­هایی برخوردار می­باشد، بدیهی است تجزیه‌وتحلیل این نقاط با عنایت به تفاوت‌های فرهنگی، اجتماعی، تاریخی، اقتصادی و ... بر توانایی ما در جهت رفع مشکلات و چالش­های موجود در آموزش پرستاری بیفزاید.