یبوست از مشکلات شایع دوران کودکی است بطوری که درصد قابل توجهی از مراجعه به پزشکان را به خود اختصاص می دهد. علی رغم وجود درمان های متعدد، هنوز هم تعداد قابل توجهی از بیماران به درمان های رایج پاسخ نداده یا والدین از روند درمان آنها ناراضی اند. در این موارد چالش برانگیز، لازم است درمانگر موارد خاصی را مورد توجه قرار دهد که هدف از ارائه این مقاله، پرداختن به این مسائل است. این موارد در سه محور کلی قرار می گیرند. اولین علت، تشخیص نادرست بیماری و علت زمینه ای است. اگرچه دو بیماری زمینه ای شایع که موجب یبوست در کودکان می شوند، هیرشپرونگ و یبوست عملکردی است، اما در مواردی که بیمار به درمان پاسخ مناسب نمی دهد باید تشخیص های دیگری مانند اختلالات مقعدی، بیماری های عصبی عضلانی، انسداد کاذب، مشکلات طناب نخاعی، عوارض جانبی داروها و اختلالات الکترولیتی یا هورمونی را مدنظر قرارداد. دومین علت، عدم پذیرش درمان در بیمار و خانواده و سومین علت، رژیم درمانی نامناسب است. در حال حاضر داروهای متعددی برای درمان یبوست در دسترس هستند، اما داروی پلی اتیلن گلیکول( PEG ) بیش از همه مورد اقبال می باشد. دوز داروها باید تا حدی افزایش یابد که موجب دوبار دفع نرم در کودک شود و سپس طی چند ماه به تدریج قطع شود. داروهایی که عوارض جانبی مانند نفخ، دردشکم داشته یا مزه قابل تحملی ندارند، برای مصرف طولانی مدت مناسب نیستند و معمولا زودتر از حد لازم قطع می شوند.