دوره 3، شماره 2 - ( 6-1394 )
جلد 3 شماره 2 صفحات 109-94 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (8447 مشاهده)
تشنج در سالمندان پدیده شایعی بوده و تشخیص و درمان آن از اهمیت زیادی برخوردار است. تشنجات سیمپتوماتیک(ثانویه) حاد در این گروه سنی به طور عمده به دنبال سکته مغزی و انسفالوپاتیهای متابولیک رخ میدهند. علل اصلی ایجاد صرع در افراد مسن شامل بیماریهای عروقی مغز و دمانس دژنراتیو و در حدود یک سوم موارد، علل کریپتوژنیک هستند. تشنجات با شروع دیررس معمولا از نوع پارشیل با یا بدون ژنرالیزه شدن ثانویه میباشند که به علت تظاهرات آتیپیک، تشخیص آنها نیازمند شک بالینی قابل توجه است. اخذ شرح حال دقیق و ارزیابی پاراکلینیک مناسب برای تایید تشخیص و رد سایر تشخیصهای افتراقی در این بیماران، مورد نیاز است. درمان ضدصرع در سالمندان باید به صورت تک دارویی با میزان مصرف اولیه کمتر و افزایش مصرف آهسته، تجویز شده و بیماریهای زمینهای و سایر داروهای مصرفی فرد در نظر گرفته شود. بررسی دورهای از نظر دانسیته استخوانی و در صورت نیاز، تجویز مکمل کلسیم و ویتامین D در این بیماران ضروری است.
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
بيماريهاي مغز و اعصاب (نورولوژی)
دریافت: 1393/10/21 | پذیرش: 1394/2/30 | انتشار: 1394/2/31
دریافت: 1393/10/21 | پذیرش: 1394/2/30 | انتشار: 1394/2/31
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |