جستجو در مقالات منتشر شده


۳ نتیجه برای پاشا

غلامعلی پاشا، کیومرث خطیر پاشا، رضا یوسفی سعیدآبادی،
دوره ۱۲، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۱ )
چکیده

در عصر حاضر مدیریت نوآوری در پیشبرد اهداف سازمانی یک ضرورت مسلم در نظام سلامت می باشد. ادامه و استمرار حیات سازمان‌ها از جمله دانشگاه‌‌ها منوط به نوآوری و فرهنگ یادگیری می‌باشد. مدیریت نوآوری به طور معنی‌‌داری معلول فرهنگ یادگیری است. مدیریت نوآوری فرآیندهای بین بخشی واحدهای مهم دانشگاه‌های علوم پزشکی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. مدیریت نوآوری سنگ ‌‌بنای اقتصاد دانش‌بنیان در عرصه آموزش عالی می باشد. براین اساس مطالعه حاضر با هدف مروری بر مدیریت نوآوری با نقش میانجی فرهنگ یادگیری در علوم پزشکی  پرداخته شده است.
مطالعه حاضر یک مرور سیستماتیکی است که کلیدواژه‌ها براساس MESH تعیین و سپس جستجو در پایگاه‌های اطلاعاتی؛SID , Iran Medex, Pubmed, Google scholar ,Cochrane, Scopus, Web of Science   Uptodate, Magiran, انجام شد. نتایج جستجو و بررسی منجر به یافتن ۹۸ مقاله که با همکاری نویسندگان مورد مطالعه و تحلیل موضوعی ابتدایی قرار گرفت در انتهای جستجو، تعداد ۱۴ مقاله به دست آمد و در نهایت ۱۱ مقاله که از معیارهای موضوعی و محتوایی و با هدف مطالعه مقاربت داشت وارد مطالعه مرور سیستماتیک شدند. پژوهش­های مختلف نشان داد که شاخصه­های مدیریت نوآوری با نقش میانجی فرهنگ یادگیری در خط‌مش و آینده نظام آموزش عالی سلامت تاثیرگذار می­باشد و عواملی چون؛ سبک مدیریت آموزش، منابع انسانی، مشوق‌‌های سازمانی، فرهنگ سازمان، ظرفیت جذب، ساختار سازمان، روش‌‌های تدریس، منابع و امکانات را می­توان جز مهمترین ابعاد مدیریت نوآوری شناسایی کرد. نتیجه مطالعه حاضر نشان داد که معیارهای مدیریت نوآوری با نقش میانجی فرهنگ یادگیری در آموزش عالی سلامت با تأکید بر اولویت­های کشور یک اصل مهمی است که در تدوین سند آینده ­نگاری و نقشه راه تحقق مرجعیت در آموزش علوم پزشکی تاثیرگزار است و این امر می­تواند چراغ راه مرکز ملی تحقیقات راهبردی آموزش پزشکی کشور باشد.
 

مهدی آهنگر دارابی، کیومرث خطیر پاشا، رضا یوسفی سعیدآبادی،
دوره ۱۲، شماره ۲ - ( ۷-۱۴۰۱ )
چکیده

مراکز رشد دانشگاهی بستری برای ایجاد فرصت‌های حقیقی در راستای بهره‌وری آموزه‌های دانشگاهی است. برای دستیابی به نتایج آموزش و پژوهش در دانشگاه بایستی دانش فراگیران با سمت‌وسوی تجاری‌سازی آموزش‌ها و پژوهش‌ها سوق داده شود، بنابراین هدف مطالعه حاضر مروری بر جایگاه و موقعیت مراکز رشد دانشگاهی بر تجاری‌سازی پژوهش‌های دانشگاهی صورت گرفته است.
مطالعه حاضر یک مطالعه مروری ساده با رویکرد جست‌وجو در پایگاه داده‌های  Scopus،PubMed ،Google scholar،Embase  طی سال‌های ۲۰۱۰  الی ۲۰۲۱ و با کلیدواژه‌های تجاری‌سازی، مراکز رشد، مراکز رشد دانشگاهی، تجاری‌سازی پژوهش و پژوهش دانشگاهی صورت گرفته است و طی ۴ مرحله جست‌وجو و غربالگری ۲۶ مقاله وارد مطالعه شده‌اند
نتایج نشان داده است که ایجاد مراکز رشد بدون بهره‌گیری از مدیریت تجاری‌سازی بی‌فایده است. پژوهش‌های دانشگاهی بایستی از پالایه قدرت تجاری‌سازی رد شوند در غیر این صورت پژوهش‌ها قابلیت اجرایی و کاربردی ندارند. ضمن اینکه برای ایجاد انگیزه، ارتقاء توانمندی، توسعه علمی در سطوح ملی و بین‌المللی، ایجاد درآمد، رشد علمی، توسعه شاخص‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی می‌توان از تجاری‌سازی پژوهش‌های دانشگاهی بهره برد.  
 

سید سعید سید احمدی زاویه، مریم رحیمی پاشاکلائی،
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( ۸-۱۴۰۲ )
چکیده

     در راهنمای عمومی اخلاق حرفهای شاغلین حِرَف پزشکی و وابستهی سازمان نظام‌پزشکی جمهوری اسلامی ایران که در وبگاه نظام‌پزشکی جمهوری اسلامی ایران نمایه شده، در سیزده فصل، مسائل و پیچیدگیهای اخلاقی، حرفهای و الزامات عمومی اخلاق حرفهای شرح داده شده است و در نظامنامه اخلاقی روان‌شناسان و مشاوران سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره جمهوری اسلامی ایران در دو بخش؛ اصول عمومی اخلاق حرفهای و استاندارد و ضوابط اخلاق حرفهای به انتشار قوانینی پرداخته شده است که رعایت آن برای روان‌شناسان و مشاوران ضروری و اجتنابناپذیر است. اما علیرغم ظهور هنردرمانی از قرن ۱۹ میلادی که رشتهای تلفیقی از هنر و روان است و ورودِ جریانِ هنردرمانی از دههی ۸۰ شمسی به ایران با ترجمه متون، وجود روان‌شناسان و هنرمندان داخلی از آن دهه تاکنون که به پژوهش و فعالیتهای هنردرمانی میپردازند؛ منشور اخلاقی یا نظاممان اخلاقی قابل اتکایی برای آن در داخل کشور در دسترس نیست؛ هنر درمانگران، مشاوران و شاغلین حِرَف سلامت روان(در داخل کشور) که از روشها یا مداخلات هنر محور در جلسات درمان بهره میبرند به علت وجودِ فرایند فعالیتِ هنری درمان‌جو در هنردرمانی، با مسائلی روبهرو هستند که لزوم تدوین منشور اخلاقی برای هنردرمانی را نشان میدهد: مالکیت اثر هنری، ارزیابی و تشخیص به‌وسیله‌ی ابزار یا آزمونهای هنرمحور و تفسیر اثر هنری مسائلی از این ‌دست است.
ضرورت توجه و گفتوگو در مورد مسائل اخلاقی هنردرمانی که از دههها قبل در غرب مفاد اخلاقِ حرفهایِ آن حل‌وفصل شده است، نگارندگان را بر آن داشت که چندین حوزه اخلاقی در کاربرد هنردرمانی را با خوانش منشور انجمن هنردرمانی آمریکا و منشور انجمن هنردرمانی بریتانیا نیز مراجعه با منشورهای نظام سلامتِ ایران، نظامنامه اخلاق روان‌شناسان و مشاوران و راهنمای عمومی اخلاق حرفهای شاغلین حِرَف پزشکی و وابستهی سازمان نظام‌پزشکی جمهوری اسلامی ایران، با در نظر داشتن ویژگیهای فرهنگی جامعهی ایرانی-اسلامی مطرح سازند که این موارد اخلاقی در حوزهی کاربرد هنر در هنردرمانی و مسائل برآمده از آن است.
نتایج حاصل از این پژوهش، نشان داد: نظامنامههای اخلاقِ حرف مشابه(روان‌شناسان و مشاوران، پزشکی) علیرغم کارآمد بودن در مورد مسائل عمومی حقوق بیمار و اخلاق حرفهای در هنردرمانی از قبیل: حفظ محرمانگی تلاش در جهت ارتقا سلامت و رفاه جامعه برای آن دسته از مسائل یا تصمیمگیریهای اخلاقیِ مخصوصِ حرفهی هنردرمانی(چگونگی انتشار فعالیت هنری درمان‌جو، حفظ محرمانگی در انتشار فعالیت هنری، مالکیت اثر هنری) راهگشا نیست و ضرورتی جهت تدوین منشور هنردرمانی در تناسب بافرهنگ خودی وجود دارد.
 


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به تعالی بالینی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Clinical Excellence

Designed & Developed by : Yektaweb