پرورش نیروهای پرستاری کارآزموده و شایسته برای ارائه مراقبتهای بهداشتی و درمانی امری ضروری و بدیهی است که لازمه آن ارتقاء کیفیت آموزش است. مقایسه نظامهای مختلف آموزشی باعث ارتقای محتوی و کیفیت برنامه آموزشی میشود. ﻫﺪف از اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ، مقایسه نظام آموزش مقطع کارشناسی پرستاری در اﻳﺮان با کشور توسعهیافته ژاپن بود. اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، به روش توصیفی ﺗﻄﺒﻴﻘﻲ انجام شد و در آن نظام آموزش پرستاری ایران با کشور ژاپن در مقطع کارشناسی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافتهها حاکی از آن بود که آموزش پرستاری ژاپن، از حیث شروع آموزش مدرن و نیز تأسیس کلیه مقاطع پرستاری از کارشناسی تا دکترا از ایران جلوتر است. برخلاف ایران، در ژاپن ورود به کلیه مقاطع بدون گذراندن آزمون سراسری است و ضوابط پذیرش، توسط هر دانشگاه بهطور مستقل وضع میشود. همچنین برنامههای آموزش پرستاری از حیث ﻧﻮع دروس و ﺗﻌـﺪاد واﺣـﺪﻫﺎی دروس ﭘﺎﻳﻪ و اﺧﺘﺼﺎﺻﻲ متنوع بوده، در حالی که در ایران در کلیه مقاطع تقریباً یک برنامه مشابه در سراسر کشور اجرا میشود. در ایران اغلب دروس تخصصی رشته پرستاری توسط اعضای هیئتعلمی پرستاری تدریس میشود ولی در ژاپن اغلب توسط پزشکان انجام صورت میگیرد. آموزش بالینی، در ژاپن بر عهده مربیان بالینی است که وابسته به دانشکده پرستاری نیستند و نقش اعضای هیئتعلمی، صرفاً نظارت بر آموزش بالینی است. از وجوه افتراقی دیگر میتوان به ارائه واحد سمینار و پایاننامه و نیز برگزاری آزمون RN (Registered Nurse) در کشور ژاپن اشاره نمود. از حیث تصویر اجتماعی پرستاری و اعتباربخشی، دو کشور تقریباً مشابه هم میباشند. از آنجایی که برنامه آموزش پرستاری ایران در مقایسه با ژاپن از شباهتها و تفاوتهایی برخوردار میباشد، بدیهی است تجزیهوتحلیل این نقاط با عنایت به تفاوتهای فرهنگی، اجتماعی، تاریخی، اقتصادی و ... بر توانایی ما در جهت رفع مشکلات و چالشهای موجود در آموزش پرستاری بیفزاید.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |