در گذشته بیشتر بر نقش ویتامینD در فعالیت‌های بیولوژیکی نظیر حفظ هموستاز مواد معدنی و نیز تنظیم بازگردش استخوان متمرکز می‌شد. درحالی‌که اخیراً با شناسایی گیرنده‌های ویتامینD در نسوج مختلف از جمله لنفوسیت‌های T، ماکروفاژها، بافت تیموس و سلول‌های بتا پانکراس اهمیت این ویتامین بیش‌ازپیش افزایش‌یافته است. با توجه به شیوع بالای بیماری مزمن و نیز کمبود شایع ویتامینD در دنیا، مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی ارتباط ویتامینD و متابولیسم بیومارکرهای مؤثر صورت گرفت. به‌منظور دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻣﻮﺟﻮد در ﺧﺼﻮص نقش ویتامینD بر التهاب، آدیپونکتین، مقاومت به انسولین در بیماری‌های مزمن و اﻧﺠﺎم ﻳﻚ ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﺮوری، ﺟﺴﺘﺠﻮ در بانک‌های اﻃﻼﻋﺎتی Medline،Pub med،Science Direct انجام شد. شواهد اخیر نشان می‌دهد که وضعیت ویتامینD در تنظیم پروسه‌های التهابی مؤثر در ایجاد و پیشرفت بیماری‌های مزمن نقش دارد. ازآنجایی‌که پروسه‌های التهابی می‌توانند با اختلال در متابولیسم نرمال گلوکز و مسیرهای سیگنالینگ انسولین بر مقاومت به انسولین اثرگذار باشند، این فرضیه مطرح است که آیا ویتامینD می‌تواند از طریق پروسه‌های التهابی و آدیپونکتین بر هموستاز گلوکز مؤثر باشد. با توجه به اطلاعات اپیدمیولوژیک و بالینی، تأثیرات مثبت ویتامینD عمدتاً با افزایش ترشح و حساسیت به انسولین و همچنین ثانویه به فعالیت آن بر التهاب می‌باشد. لزوم انجام مطالعات بیشتر با تأکید بر نقش ضدالتهابی ویتامینD به‌عنوان پیامد اصلی در ارتباط ویتامینD و بیماری مزمن از جمله اختلالات مرتبط با بیماری قلب و عروقی و دیابت ضروری به نظر می‌رسد.