کورکومین یک ترکیب پلی_­فنولی زردرنگ است که از ریشه_­های زیرین گیاه کروکوما لونگا به دست می_­آید. در طب سنتی شرقی از این ترکیب به طور گسترده_­ای در درمان بیماری_­ها استفاده می_­شود. توجه طب مدرن به این ترکیب در سالیان اخیر باعث اثبات خواص خارق_­العاده و جالب‌توجهی از این ماده شده است. کورکومین طیف گسترده_­ایی از خواص درمانی مانند اثرات آنتی_­اکسیدانی، ضدالتهابی، ضدعفونی، ضدمیکروبی و ضدویروسی، ضدسرطانی و .... دارد. علاوه بر داشتن این اثرات درمانی، بررسی_­های کارآزمایی بالینی بر روی میزان خوراکی کورکومین اثبات کرده است که مصرف کورکومین تا مقدار 8 گرم در روز، هیچ_­گونه سمیتی برای بدن ندارد. داشتن این خواص ویژه به همراه عدم سمیت، باعث شده است که این ترکیب منحصربه‌فرد موردتوجه جدی مراکز تحقیقاتی دارویی نیز قرار بگیرد. در سالیان اخیر، تأثیرات درمانی کورکومین به‌ویژه بر روی انواع سرطان_­ها موردتحقیق قرار گرفته است. علی_­رغم داشتن این خواص عالی، مصرف کورکومین با محدودیت_­های جدی مواجه است. کورکومین حلالیت اندکی در حلال_­های آبی دارد(حدود 20 میکروگرم در میلی_­لیتر).  همچنین این ترکیب در PH های فیزیولوژیکی به‌سرعت تخریب می_­شود. این موارد باعث شده که کورکومین فراهمی_­زیستی اندک و فارماکوکینتیک ضعیفی داشته باشد. برای رفع این مشکلات، فرمولاسیون_­های متعددی براساس انکپسوله کردن کورکومین به_­صورت نانو ذرات پلیمری و نانو ژل_­ها، سورفاکتانت_­ها، پروتئین_­ها،
لیپوزوم_­ها، فسفولیپیدها، کانجوگه_­ها و غیره صورت پذیرفته است که در بسیاری از موارد این تلاش_­ها با نتایج
رضایت_­بخشی همراه_­اند.