گروه قلب، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران،مرکز تحقیقات قلب وعروق، ساری، ایران.
چکیده: (3815 مشاهده)
شیمیدرمانی مبتنی بر آنتراسایکلین جزء اصلی شیمیدرمانی کمکی سرطان سینه و بخش موردنیاز کموتراپی ترکیبی درمانی در لوسمی حاد، بیماری هاچکین، لنفوم غیرهاچکین و چندین تومور جامد میباشد. ولی استفاده از آن میتواند همراه با افزایش خطر ایجاد اختلال کارکرد بطنی باشد که میتواند برگشتناپذیر باشد. چندین مکانیسم مانند افزایش در رادیکالهای آزاد سوپرآنیون، آپوپتوز و اختلال کارکرد میتوکندری ممکن است مسئول ایجاد کاردیومیوپاتی ایجادشده با آنتراسیکلینها باشند. چندین استراتژی برای پیشگیری اولیه سمیت قلبی ایجادشده با آنتراسیکینها معرفیشده است. این استراتژیها یا بهصورت اولیه بر روی کاهش خطر ظرفیت سمیت قلبی متمرکز هستند(استفاده از مشتقات دارای سمیت قلبی کمتر، تزریق ممتد، یا کپسولهای لیپوزومی) یا شامل کاربرد عوامل محافظتکننده قلبی مثل؛ Dexrazoxane، ممانعت کنندههای آنزیم تبدیلکننده آنژیوتانسین، بلوکرهای رسپتور آنژیوتانسین، بتابلوکرها و استاتینها میباشد. هرچند، در حال حاضر درمانهای محافظتکننده قلبی با این داروها نیازمند تعیین کارایی در تریالهای بزرگ کلینیکی میباشد. Dexrazoxane تنها داروی محافظتکننده قلبی میباشد که در بیماران تحت کموتراپی با آنتراسیکلینها دارای کارایی ثابتشدهای میباشد. بیماران کانسری تحت درمان با آنتراسیکلینها نیازمند مانیتور منظم کسر تخلیه بطن چپ قبل، در خلال و پس از انجام کموتراپی میباشند.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
قلب و عروق دریافت: 1399/7/10 | پذیرش: 1400/2/28 | انتشار: 1400/2/28