دوره 14، شماره 4 - ( 1-1404 )
جلد 14 شماره 4 صفحات 40-30 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shabankhani K, Sobhani S. Treatment-Resistant Nausea and Vomiting after Spinal Anesthesia in Cesarean Delivery: A Clinical Challenge. Clin Exc 2025; 14 (4) :30-40
URL: http://ce.mazums.ac.ir/article-1-888-fa.html
URL: http://ce.mazums.ac.ir/article-1-888-fa.html
شعبان خانی کیهان، سبحانی سمیرا. تهوع و استفراغ مقاوم به درمان حین عمل جراحی پس از بی‌حسی اسپاینال در زایمان سزارین. تعالی بالینی. 1404; 14 (4) :30-40
دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، مازندران، ایران.
چکیده: (245 مشاهده)
تهوع و استفراغ پس از بی‌حسی اسپاینال (Spinal Anesthesia-Induced Nausea and Vomiting یا SAINV) از عوارض شایع و ناخوشایند در زنان باردار تحت عمل سزارین است. این عوارض با شیوع در حدود ۶۰ الی ۸۰ درصد بیماران گزارش شده و علت‌های پیچیده‌ای دارد. از مهم‌ترین عوامل ایجاد تهوع و استفراغ می‌توان به افت فشار خون ناشی از گشاد شدن عروق محیطی دراثر بی‌حسی و همچنین اثرات هورمون‌های بارداری مانند استروژن و پروژسترون اشاره کرد. برای مدیریت این عارضه، اقدامات پیشگیرانه و درمانی متفاوتی وجود دارد. ازجمله این اقدامات، استفاده از مایعات وریدی پیش از انجام بی‌حسی برای جلوگیری از هیپوتانسیون و تزریق داروهای وازوپرسور مانند افدرین یا فنیل‌افرین در صورت افت فشار است. داروهای ضدتهوع مثل اندانسترون و متوکلوپرامید نیز به کاهش شدت تهوع کمک می‌کنند.
در مطالعه موردی حاضر خانم ۴۳ ساله باردار با سن بارداری ۳۷ هفته و ۵ روز و بدون هیچ سابقه‌ای از تهوع و استفراغ در دوران بارداری، با تهوع و استفراغ شدید پس از انجام بی‌حسی اسپاینال مواجه شد. تهوع و استفراغ بیمار بدون افت فشار خون و ریت قلبی بوده است. علی‌رغم تمهید تمامی اقدامات پیشگیرانه و درمانی نظیر مایع‌درمانی، تجویز اندانسترون، متوکلوپرامید و پروپوفول و همچنین پوزیشن‌دهی مناسب، تهوع و استفراغ بیمار بهبود نیافت. علائم بیمار درنهایت پس از پایان عمل و انتقال به بخش، پس از گذشت ۱۲ ساعت بهبود یافت. به نظر می‌رسد که این عارضه تحت‌تأثیر قرار گرفتن مستقیم مناطق محرک گیرنده شیمیایی در مغز با عامل بی‌حسی صورت گرفته باشد؛ بنابراین، به تحقیقات بیشتر درباره شیوع این عارضه و عوامل مؤثر در بهبودی یا تشدید آن باید توجه شود.
در مطالعه موردی حاضر خانم ۴۳ ساله باردار با سن بارداری ۳۷ هفته و ۵ روز و بدون هیچ سابقه‌ای از تهوع و استفراغ در دوران بارداری، با تهوع و استفراغ شدید پس از انجام بی‌حسی اسپاینال مواجه شد. تهوع و استفراغ بیمار بدون افت فشار خون و ریت قلبی بوده است. علی‌رغم تمهید تمامی اقدامات پیشگیرانه و درمانی نظیر مایع‌درمانی، تجویز اندانسترون، متوکلوپرامید و پروپوفول و همچنین پوزیشن‌دهی مناسب، تهوع و استفراغ بیمار بهبود نیافت. علائم بیمار درنهایت پس از پایان عمل و انتقال به بخش، پس از گذشت ۱۲ ساعت بهبود یافت. به نظر می‌رسد که این عارضه تحت‌تأثیر قرار گرفتن مستقیم مناطق محرک گیرنده شیمیایی در مغز با عامل بی‌حسی صورت گرفته باشد؛ بنابراین، به تحقیقات بیشتر درباره شیوع این عارضه و عوامل مؤثر در بهبودی یا تشدید آن باید توجه شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
