دوره 15، شماره 2 - ( 8-1404 )
جلد 15 شماره 2 صفحات 60-50 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Saeed Ahmady Zavieh S S, Rahimipashakolaii M. The Functioning of the Expressive Therapies Continuum (ETC) Model as a Framework for the Application of Art in Art Therapy. Clin Exc 2025; 15 (2) :50-60
URL: http://ce.mazums.ac.ir/article-1-877-fa.html
URL: http://ce.mazums.ac.ir/article-1-877-fa.html
سید احمدی زاویه سید سعید، رحیمی پاشاکلائی مریم. چگونگی کارکرد مدل پیوستار درمانهای بیانی بهعنوان مدلی برای کاربرد هنر در هنردرمانی. تعالی بالینی. 1404; 15 (2) :50-60
گروه پژوهش هنر، دانشکده علوم نظری و مطالعات عالی هنر، دانشگاه هنر، تهران، ایران.
چکیده: (26 مشاهده)
مقدمه: مدل پیوستار درمانهای بیانی (Expressive Therapies Continuum) از مدلهای مهم در هنردرمانی است که تعامل افراد با مواد هنری را در سطوح مختلف روانی توصیف میکند. این مدل، که کگین و لوسبرینک (۱۹۷۸) ارائه کردهاند، بهعنوان ابزاری برای ارزیابی و راهنمایی فرایند درمان در هنردرمانی شناخته میشود. هدف این مقاله تحلیل ساختار و سطوح مختلف مدل و ارائه تعریفی روشن از واسطهها، ابزارها و شیوههای هنری برای بهبود کاربرد آن در درمان است.
مواد و روشها: با استفاده از روش تجربی، ساختار چهارسطحی مدل پیوستار درمانهای بیانی، حسی ـ حرکتی، عاطفی ـ ادراکی، شناختی ـ نمادین و خلاق، بررسی شده است. بر نقش تحلیل دادهها و بازنگری مداوم این مدل در فرایندهای بالینی و تجربی تأکید ویژهای صورت گرفته است. همچنین، کاربرد عملی مدل در تسهیل فرایند درمان و بهبود کیفیت ارتباطات عاطفی و شناختی بیماران با گزارش آزمون تجربی، ارزیابی شده است.
یافتهها: یافتهها نشان میدهد که این مدل میتواند تجربه خلق هنری را در ابعاد روانی مختلف شرح دهد و فهم عمیقتری از نحوه تعامل بیماران با واسطههای هنری فراهم آورد. بهکارگیری این مدل در جلسات درمان، موجب بهبود ارتباطات عاطفی و شناختی بیماران میشود و نقش مؤثری در بهبود وضعیت روانی آنان ایفا میکند.
استنتاج: این مدل بهعنوان چهارچوب نظری و عملی در هنردرمانی، ابزار مفیدی برای ارتقای فرایند درمان محسوب میشود. بازنگری و توسعه مستمر تحلیلهای مدل در شرایط مختلف ضروری است، تا تأثیر آن در درمان و بهبود سلامت روان به بهترین شکل تحقق یابد.
مواد و روشها: با استفاده از روش تجربی، ساختار چهارسطحی مدل پیوستار درمانهای بیانی، حسی ـ حرکتی، عاطفی ـ ادراکی، شناختی ـ نمادین و خلاق، بررسی شده است. بر نقش تحلیل دادهها و بازنگری مداوم این مدل در فرایندهای بالینی و تجربی تأکید ویژهای صورت گرفته است. همچنین، کاربرد عملی مدل در تسهیل فرایند درمان و بهبود کیفیت ارتباطات عاطفی و شناختی بیماران با گزارش آزمون تجربی، ارزیابی شده است.
یافتهها: یافتهها نشان میدهد که این مدل میتواند تجربه خلق هنری را در ابعاد روانی مختلف شرح دهد و فهم عمیقتری از نحوه تعامل بیماران با واسطههای هنری فراهم آورد. بهکارگیری این مدل در جلسات درمان، موجب بهبود ارتباطات عاطفی و شناختی بیماران میشود و نقش مؤثری در بهبود وضعیت روانی آنان ایفا میکند.
استنتاج: این مدل بهعنوان چهارچوب نظری و عملی در هنردرمانی، ابزار مفیدی برای ارتقای فرایند درمان محسوب میشود. بازنگری و توسعه مستمر تحلیلهای مدل در شرایط مختلف ضروری است، تا تأثیر آن در درمان و بهبود سلامت روان به بهترین شکل تحقق یابد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
دریافت: 1403/9/18 | پذیرش: 1404/8/1 | انتشار: 1404/8/1
دریافت: 1403/9/18 | پذیرش: 1404/8/1 | انتشار: 1404/8/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
